Rzodkiewka po 12 miesiącu

Pochodzi z Chin. Zajadali się nią już faraonowie, w Egipcie i Grecji cieszyła się doskonałą reputacją.

Pochodzi z Chin. Zajadali się nią już faraonowie, w Egipcie i Grecji cieszyła się doskonałą reputacją. Starożytni Grecy uważali ją za lekarstwo. W średniowieczu uchodziła za środek wpływający na jasność umysłu i korzystnie regulujący trawienie. Rzodkiewka swą popularność zawdzięcza nie tylko oryginalnemu smakowi, ale również atrakcyjnemu wyglądowi. Uprawianych jest wiele odmian rzodkiewki różniących się znacznie ostrością smaku, wielkością oraz kształtem i kolorem.

Rzodkiewka zawiera, między innymi, witaminy z grupy C, PP, B1, B2, A oraz rozmaite związki mineralne, takie jak: sód, wapń, siarka, żelazo, magnez, miedź, fosfor, chlor.

Duża ilość siarki w rzodkiewce bardzo dobrze wpływa na urodę, a szczególnie na bujność włosów. Zestawienie w jednym produkcie żelaza, miedzi i manganu może korzystnie wpływać na procesy krwiotwórcze w organizmie, dlatego rzodkiewki są polecane osobom cierpiącym na niedokrwistość. Polecane w diecie dla osób ze schorzeniami reumatycznymi oraz w diecie odchudzającej.

Rzodkiewka jest sycąca, ale nie tuczy w 100 g to tylko 14 kalorii.

Należy kupować gładkie, nieuszkodzone rzodkiewki i zjadać na surowo, z twarogiem i pieczywem lub w sałatkach, dzięki temu zachowują w pełni swą wartość odżywczą. Z młodych rzodkiewek nie należy obrywać listków i łodyżek, które również są źródłem wielu witamin i składników mineralnych, można śmiało je jeść